Każda choroba, jaka występuje, ma swoje podłoże. Nie inaczej jest w przypadku chorób psychosomatycznych, lecz z nimi jest pewien problem – czasami trudno jest szybko postawić odpowiednią diagnozę. Ważne jest, by nie ignorować objawów i kiedy tylko zacznie dziać się coś niepokojącego, zgłosić się do internisty. To on może być w stanie rozpoznać przyczynę i odpowiednio zakwalifikować objawy.
Choroba psychosomatyczna – skąd się bierze?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to, jak wyglądała geneza powstania chorób psychicznych, jednak zaobserwowano pewne wzorce, które pozwoliły wysunąć pewne wnioski. Lekarze co do jednego są zgodni – przyczyny chorób psychosomatycznych to z całą pewnością te silne emocje, które nie zostały wyrażone, są stłumione, a czasami człowiek przechodzi przez nie wielokrotnie.
Jednak przyczyn może być kilka. Poza emocjami wskazuje się na możliwe czynniki biologiczne – dysfunkcje ośrodkowego układu nerwowego, czy jak w przypadku zaburzeń somatyzacyjnych – skłonności rodzinne.
Teorie psycholog -iczne z kolei wskazują, że za przyczyną stać mogą między innymi mechanizmy obronne, które wywołują objawy somatyczne, aby zneutralizować lęk spowodowany nieuświadomionym konfliktem czy niepokój, który jest manifestowany przez objawy fizyczne w sposób akceptowany. Niewątpliwie emocją, która najbardziej przyczynia się do powstania choroby psychosomatycznej, jest stres.
Podstawowe przyczyny
Za podstawowe przyczyny powstania chorób psychosomatycznych uznaje się właśnie przewlekły stres, jak i chroniczne zmęczenie. Przyczyną lub jedną z wielu przyczyn tych chorób może być komponent psychiczny, który daje realne medyczne objawy. To odróżnia je od chorób na tle nerwowym – przy chorobach psychosomatycznych organy naprawdę poddane są uszkodzeniom.
Wspomniany stres przyczynia się w nadmiarze do wytwarzania przez nadnercza większej ilości hormonów – glikortykosteroidów. Nadmiar tych związków we krwi sprzyja występowaniu wielu problemów zdrowotnych, między innymi cukrzycy czy nadciśnienia tętniczego.
Za przyczynę odpowiadają czynniki emocjonalne i osobowościowe, wśród których poza stresem wyróżnić można również:
1) konflikty wewnętrzne – wewnętrzny stan sprzeczności pragnień, uczuć, przekonań, wartości,
2) nieadekwatna ocena sytuacji – kiedy to we wszystkim widzi się zagrożenie, wyzwania zaś postrzegane są jako przeszkody nie do pokonania, skrajna forma pesymizmu,
3) silne negatywne emocje – poza stresem to między innymi frustracja, gniew oraz smutek – zwłaszcza długo tłumione.
Najnowsze komentarze